Over rouw gesproken, ik heb het afgelopen jaar het wereldnieuws beleefd als één groot rouwverhaal. Niet als een rouwproces, maar als ingesloten en daardoor gestolde rouw. Verschrikkelijk, vind ik het. Ik kijk er niet naar vanuit een politiek gezichtspunt, ik…

Het is weer eens zover. Ik hoor bij het opstaan de eerste regels van een gedicht van Dèr Mouw in mij klinken: Kent iemand dat gevoel, ’t is geen verdriet, ’t is geen geluk, geen mengeling van die beiden. Zoals…

Wanneer ik, nu alweer een tijdje geleden, met Hanneke in een restaurant zat, volgde zij de gesprekken tot drie tafeltjes ver. Zo’n scherp gehoor had zij. Terwijl ik toen al met veel moeite haar die tegenover mij zat kon verstaan.…

Rouwen is niet alleen een gevoelsmatige verwerking van verlies, het is ook een puur lichamelijk gebeuren. Vooral de eerste weken en maanden na het heengaan van Hanneke voelde ik mij verscheurd, lichamelijk, energetisch. Het weefsel waarin Hanneke en ik waren…

Ik denk deze dagen regelmatig terug aan wat voor Hanneke de hoogste lofprijzing was: ‘Dit is de werkelijkheid van de werkelijkheid.’ Tot een paar maanden voor haar dood, toen zij nog sprak, gebruikte zij deze term om aan te geven…

Ik kreeg vanmorgen een late reactie op mijn vorige blog. De briefschrijver heeft zich kennelijk nogal geërgerd, want hij spreekt een soort vervloeking over mij uit: ‘De hele nacht zal je een stijve hebben.’ Met een link naar een adres…

‘Ik dacht dat ik mij opgelucht zou voelen. Als je verliest, dan verlies je. Dat is vreselijk. Als je wint, verwacht je een beloning. Maar er komt niks. Het is alleen voorbij.’ Dit zegt Sandra Voyter tegen het einde van…

Ik zie dit als de erfenis die Hanneke mij doorgeeft, de essentie van ons gemeenschappelijke werk, die zij heeft bekrachtigd door hoe zij leefde tot aan de laatste adem toe. Mijn metgezel, mijn reisgenoot, haar erfenis die op mijn bord…

Even een aanloop nemen. Het is niet makkelijk nu te schrijven. Het lijkt alsof alles te veel werk is. Zo was het indertijd ook bij mijn familieleden, mijn vrienden, de eerste tijd na hun dood – een alles doordringende vermoeidheid.…

De lange adem van Hanneke in dit leven is zacht ten einde gekomen. Zij blies niet haar laatste adem uit, ik kon het constateren, want ik was erbij, ik lag naast haar in de kamer. Haar adem ging over in…