Ik was het bijna vergeten, maar ik ben eigenlijk een boeddhiste – officieel geïnitieerd.
25 jaar geleden heb ik ‘toevlucht genomen’ toen ik in mijn eentje op retraite was in Zuid-Spanje, in een boeddhistische gemeenschap.
Van top tot teen en vooral in mijn hart ervoer ik dit opnieuw bij het zien van de documentaire van Joan Halifax – een Amerikaanse boeddhistische leraar, antropologe, schrijfster en sleutelfiguur in de terminale zorg.
De documentaire heet: A sense of urgency en zij heeft mij diep ontroerd en verblijd.
Zij brengt de urgentie over om alles wat je hebt in te zetten. Zij doet dat heel natuurlijk, ook doordat ze zo inspirerend, geestig en tevens heel praktisch spreekt.
Ik zag haar vanmiddag (zondag 4 januari) op Ned. 2 om 1 uur.
Het programma is vast nog te zien via Uitzending gemist. Kijken!
een woord van dank aan Arthur,
voor de vermelding van de link,
heel vriendelijk!
hartelijke groet,
Mieke
Dank je Hanneke, ik zie dat hij vanmiddag word herhaald om 14.50 op ned. 2. Ga zeker weer kijken.
Lieve groet,
Erica
http://www.npo.nl/joan-halifax/04-01-2015/VPWON_1220526
Wat een mooi portret van een inspirerende vrouw.
Dank je voor de tip, Han.
Lieve Hanneke, dat was een gouden tip.
Ik ben meteen gaan kijken en raakte naast geroerd ook zeer geïnspireerd wat mijn eigen werk betreft.
Ik werk in een opvanghuis voor uitgeprocedeerde, ongedocumenteerde en dakloze asielzoeksters.
Dat doe ik nu anderhalf jaar, het eerste half jaar werd ikzelf radeloos en gefrustreerd door de ellende van hun verleden en heden en de uitzichtloosheid van hun situatie. Ik vond de onmacht die ik ervaarde bij het begeleiden van hen zo moeilijk te verkroppen dat ik me voornam het in ieder geval een jaar te proberen en daarna te ‘mogen’ stoppen van mezelf. Die onmacht kwam vooral voort uit mijn behoefte hun ongelukkig zijn te willen oplossen. En ik worstelde met het verschil tussen medelijden en mededogen.
Nu, na anderhalf jaar. heb ik, tot mijn eigen verrassing, gaandeweg en bijna ongemerkt helemaal mijn draai gevonden. Maar ik wist niet goed hoe ik naar buiten toe die verandering in mijn denken en handelen precies moest benoemen. Joan Halifax verwoordde dat heel precies:
-met open hart helemaal aanwezig zijn,
-getuige zijn,
-doen wat in het moment nodig is
-niet anticiperen op een volgende stap.
Vooral dat laatste helpt mij enorm in dit werk. Dan wordt het opeens zo eenvoudig en zelfs mijn hart verblijdend, om met Longchenpa te spreken.
Dus nogmaals dank voor je tip lieve Hanneke en tot gauw, Victorine
Het is helaas niet terug te Ien op programma gemist, maar de uitzending wordt donderdag 8 januari herhaald van 14.20 tot 15.20
Ook gezien Hanneke en zó ‘eenvoudig’ blijkt uit haar laatste zinnetje: ‘gewoon door vriendelijkheid, waarmee het leven zo levens waardig wordt’
Nog zo’n documentaire die mij is bijgebleven; te vinden in het TV archief van de BOS ( 13 oktober 2013 ): “Feeding your demons”