Een eeuwigheid van 5 minuten

Elke ochtend nadat ik ben opgestaan en we beneden een kopje koffie hebben gedronken, doe ik een half uur yoga in onze slaapkamer.
De eerste vier asana’s – houdingen – duren elk vijf minuten.
Hans heeft op ‘zijn telefoontje’ voor mij die viermaal vijf minuten zó ingesteld, dat er steeds na vijf minuten een belletje gaat. Dit telefoontje leg ik op het bed.
En het is niet te geloven, nog steeds niet en misschien wel nooit, wat een eeuwigheid die vijf minuten duren. Regelmatig denk ik zelfs dat er iets mis is met het telefoontje. Dan verman ik mij en blijf ‘rustig’ in de bewuste positie staan. Vervolgens, als het belletje gaat, ga ik over naar de volgende asana, en ook die vijf minuten duren weer ellenlang.
Soms kijk ik stiekem op mijn klokje, dat ik zó in de boekenkast heb neergezet dat ik het goed kan zien. Dat vertrouw ik dan dus eigenlijk meer dan het belletje. Na twintig minuten heb ik vier asana’s gedaan, en de laatste tien minuten doe ik twaalf maal de zonnegroet,
(hoihoi, bewegen!), dán de houding waarbij je op je rug ligt en je benen recht de lucht in houd, vervolgens die waarbij je met je tenen achter je lichaam de grond moet raken, en ik eindig met ’de brug’.

Dan is het halve uur om en zegt de stem: ‘activity completed’.

Dit is een zeer bevredigende reeks. En het is een grote kunst is om erin te blijven en niet aan alles en nog wat te gaan denken. Die kunst vind ik eigenlijk moeilijker dan de asana’s zelf.
Saai wordt het dus nooit en het spant er elke keer om!

PS Als je op mijn tekeningetje klikt, zie je het op ware grootte.