De ontdekkingen zetten zich voort. Je zou bijna zeggen dat ik in een inspirerende situatie verkeer. Dat is natuurlijk niet echt zo, als ik mocht kiezen wist ik het wel, maar toch is het goed om gewaar te worden en onder woorden te brengen wat er nou eigenlijk gebeurt.
Ik merk bijvoorbeeld heel precies wat ik altijd al heb gehad maar nu in een verhevigde vorm: Alles moet meteen! Nu! En omdat dit een ‘nieuwe’ situatie is, ervaar ik extra duidelijk het effect daarvan op mijn geliefde en anderen die me nabij zijn, en hoe egocentrisch dat gedrag eigenlijk is.
Vroeger ging ik me meteen verdedigen als ik daarop werd aangesproken, nu dringt meer tot me door wat ik de ander aandoe en wat dat van hem of haar vraagt.
Zo maak ik eigenlijk ook gebruik van mijn handicap, de automatische gewoontes komen aan het licht en vragen dus om een antwoord. Wat kan ik er aan doen, en waar kan ik echt niks aan doen en zal ik dus moeten aannemen?
In elk geval ben ik gericht op het houden van een goed humeur, en daar heb ik mijn handen vol aan!
Geef een reactie