Vanochtend bij de koffie begon Hanneke te zingen. Dat doet zij wel vaker. Muziek is haar lust en haar leven en de muzikale herinneringen wellen onweerstaanbaar op. Ditmaal was het niet The shape I am in of By the rivers…

Een mooie uitspraak van mijn vrouw vanmorgen: ‘Wat maken wij veel dingen mee die gewoon zijn en toch niet.’ Zo is het. En oh, wat houd ik van haar als ze zo spreekt, zo precies, terwijl de woorden haar ontvallen.…

Zoet als de geur van een roos, niet overweldigend, alles doordringend. Zo zoet is het ten diepste, dit bestaan – en daarbinnen is het bitter, zout, zoet, zuur, alle smaken, alle kleuren, in niet vast te leggen volgorde. Het spel…

Ik kreeg geld mee en kwam thuis met een lange broek met smalle pijpen, zwarte sokken met dunne zilveren streepjes, die geen sokken maar anklets bleken te heten, een zwart glanzend overhemd met smalle witte streepjes en een 78 toerenplaat…

Iets meer dan vijf jaar geleden droomde ik dat Hanneke verliefd was op de kapitein van een luchtschip dat zich ergens hoog in de hemel bevond en dat de liefde wederzijds was. Zij keek steeds omhoog of zij hem daar…

Het gebeurde regelmatig dat hij, als ik alvast naar school ging om voordat de les begon op het schoolplein te spelen, niet meeging. Hij bleef liever nog even achter bij mijn moeder, die hij na een tijdje zelfs ‘moes’ ging…

Openbrekend punt van geluk, ei van Columbus dit moment. God, wat houd ik van de tijd, de dagen van de week, de maanden van het jaar, de jaren van het leven, en meer dan dat van de kleintjes, de minuten…

Heel rustig liet ik mijn linkerhand zakken tot op de bank, pakte het mes, stopte het in mijn zak en bracht mijn hand weer omhoog. Ik vouwde mijn beide handen weer samen voor mij op de bank en sloot mijn…

Na enige aarzeling vervolg ik mijn verhaal. Het is een wel heel lang intermezzo. Is het eigenlijk nog wel een intermezzo? Of is het een verhaal dat ik wil vertellen? We zullen zien. Voor de duidelijkheid (dit n.a.v. vragen): het…

Het leek mij vreselijk als je je moeder moest missen, het allerergste wat er kon gebeuren. Daarom stak ik dadelijk mijn hand op toen de meester vroeg wie de nieuwe jongen wegwijs wilde maken. Zo kwam Karel Winkelmann naast mij…