Van Longchenpa ga ik weer even terug naar meester Van der Nol op mijn lagere school op protestant christelijke grondslag. Twee leraren, die beiden aansloten op mijn diepe interesse in (of zo je wilt obsessie met) het begin van de…
Van Longchenpa ga ik weer even terug naar meester Van der Nol op mijn lagere school op protestant christelijke grondslag. Twee leraren, die beiden aansloten op mijn diepe interesse in (of zo je wilt obsessie met) het begin van de…
In 1990 maakte mijn vriend Philip Renard mij attent op een Engelse vertaling van een Tibetaanse tekst, die was uitgegeven onder de titel You are the eyes of the world[1]. De betekenis van de boektitel kwam meteen binnen. Ik vond…
Weer wat later, in 1978, trad ik toe tot een spiritueel-psychologische groepering die Het Pad heette. Ik reisde met mijn mede-Padleden naar Phoenicia, boven New York, vlakbij Woodstock, waar het centrum was van The Path (zo ver was ik de…
Toen ik rond mijn twintigste LSD ging gebruiken, wisten mijn buitenste ogen niet meer wat ze zagen. Mijn referentiekader begon te kraken. Ik zie nu achteraf mijn gebruik van LSD als een leerschool, hoe primitief ook. De vormen werden ontmanteld…
Herinneringen beginnen, net zoals dromen, in het licht. Eerst is er het licht, dan komen de contouren en de vormen. Er zijn herinneringen, ze zijn zeldzaam, die zijn doorstraald met een helder licht, zo licht en zo helder dat er…
De eerste twee klassen van de lagere school had ik juffrouwen gehad. In de derde klas kreeg ik eindelijk een meester, meneer Van der Nol. Ik zeg eindelijk, want ik had een beetje genoeg van die juffrouwen. Ik had het…
Ik droomde, maar ik droomde niet want ik was wakker. Ik kwam de ruimte in waar de Leraar zat aan het avondmaal, zijn leerlingen aan weerszijden. Ik vroeg mij even af of ik tussen de leerlingen moest gaan zitten ter…
Verleden tijd en tegenwoordige tijd lopen door elkaar. Ik vertel iets dat lang geleden plaatsvond en het gebeurt nu. Mijn herinnering is een toneel waarop de gestalten van vroeger mij toespreken in de lichtbundel van dit moment. Zodra het nu…
Ik schreef hier een tijdje geleden over het eerste contact dat ik als jonge man had met mijn geestelijke vroedvrouw Margaretha Hofmans. Het contact bestond uit een briefje dat ik via de post van haar ontving. Een strookje papier met…
De volgende nacht droomde ik dat ik naar de Leraar ging. Hij was ook in Praag. De Leraar zat aan het avondmaal, zoals het is geschilderd door Leonardo da Vinci, te midden van zijn leerlingen. Ik nam tegenover hem plaats,…