Even tussendoor. Ik wil jullie, de lezers van mijn weblog, graag het weblog van mijn vriend Philip Renard aanbevelen. Het heet Volle Cirkel – http://vollecirkel1.blogspot.nl/– en het is, zoals hij het zelf benoemt, een blog over belangstelling. Philip schrijft over…

De Tibetaanse wijze Longchen Rabjam leerde, zo wordt er gezegd, over het verval van alle voorbijgaande dingen. Hij reisde rond en onderrichtte, en toen hij was aangekomen bij de wouden van het glorieuze Chimpu, op enige afstand van Lhasa, sprak…

Taal. Ik vertelde de vorige keer (Het systeem en de patiënt – 4) over de droom, waarin Hanneke haar handtas met daarin o.a. haar taal (zo interpreteerde ik het) werd ontrukt. En op datzelfde moment droomde ik aan mijn kant…

Midden in de nacht. Een enorme schreeuw. Ik zit overeind in bed en hoor het nog naklinken. Wanhopig, boos, met een ondertoon van verlies. Dat alles tegelijk, alsof de schreeuw wordt ondertiteld. Het is Hanneke. Ze had een droom. Twee…

Waar ben ik aan begonnen, denk ik. Het leek mij leuk om Gerard Broekema een kans te geven. Zo’n goede man. Oude knorrepot. En dan hoor ik opeens niets meer van hem. Van de aardbodem verdwenen. Zoals ik dat al…

Mijn goede vriend Gerard Broekema verzoekt mij met klem een eenmalige bijdrage te mogen leveren aan mijn weblog. Ik weet uit ervaring dat Gerard onder ‘een eenmalige bijdrage’ eigenlijk ‘de eerste pagina van een ongebreideld feuilleton’ verstaat en daarom lijkt…

Even ertussendoor (ik zet zodra ik tijd heb mijn artikelenreeks over systeem en patiënt voort). Hugo Goudsmid heeft mij gisteren en eergisteren geïnterviewd. Zie hieronder het resultaat: EEN GESPREK MET HANS KORTEWEG OVER ZIJN WERK Hoe lang werk jij met…

Al als kind was ik geïnteresseerd in de oorsprong van het kwaad. Waar kwam dat toch vandaan dat wij mensen ruzie met elkaar maakten, dat wij op straat verblind op elkaar insloegen, dat ik dingen deed en bleef doen die…

Een andere invalshoek. Oom Piet Evers en tante Aal woonden in de Elandstraat in Den Haag. Ik vond dat als kind een wonderlijke combinatie: de ever die woonde in de straat van de eland. Nog wonderlijker vond ik het dat…

Regelmatig denk ik er nog aan terug, aan de lange wachtrijen in dat ziekenhuis in Duitsland. Alles was er saai en lelijk en alles duurde, zonder dat je er enig idee van had hoelang het nog zou duren. De muren…