De angstige voorspeller van de toekomst, die zich in mijn hart wilde vestigen, heb ik de toegang ontzegd. Niet omdat hij geen recht van spreken heeft, maar omdat hij zijn plaats moet weten. Hij heeft niets in mijn hart te…
De angstige voorspeller van de toekomst, die zich in mijn hart wilde vestigen, heb ik de toegang ontzegd. Niet omdat hij geen recht van spreken heeft, maar omdat hij zijn plaats moet weten. Hij heeft niets in mijn hart te…
Ik stond te praten met mijn buurman. Hij zei: ‘In Marokko hebben we een gezegde: heb geen medelijden met de gek, heb medelijden met de moeder van de gek. Begrijp je?’ Ja, ik begreep het. En ik begreep ook dat…
Ik sprak vanochtend met twee vrouwen over de was die ik aan het draaien was, de tweede van de dag en dat er nog een derde op zou volgen, en we hadden het erover hoe lastig het is om een…
Mijn vrouw. Wat is ze broos. Zo hulpeloos. Alles doet pijn. Haar lichaam, het gaat nog net, maar zij is als een vrouw van 90, terwijl ze 76 is, ook niet de jongste natuurlijk. Het gaat nu heel snel, een…
Akiko is een goede reisgenoot, je kan met haar lachen en zij vindt het geen ramp als de dingen niet gaan zoals gepland. Zij denkt zelfs dat de onderbrekingen het beste deel van de reis zijn. Moet je nagaan. Het…
Nog niet zo lang geleden[i] schreef ik over een soefi-klooster in Iran waar op onregelmatige tijden op een gong werd geslagen. Wanneer dat gebeurde moest iedereen in het klooster stoppen met wat hij aan het doen was. Hij moest zich…
Sweet inspiration? Ja, inspiratie is zoet. Wanneer ik geïnspireerd ben, proef ik het, ik voel het in mijn hele lichaam, ik ben helder en ik ben tegelijk opgenomen in een zoete omarming. De wolken die er misschien daarvoor waren, de…
Mijn vrouw houdt zielsveel van mij, daar is geen veinzen bij. En ik houd van haar. Hoe zij beweegt, haar lichaam, hoe het beweegt ondanks de pijn en de verstarring, hoe haar denken zich beweegt, terwijl haar gedachten schots en…
Hanneke wordt wakker. Het is zondag. Ze kijkt opzij en zegt: ‘Mag ik naast je komen liggen?’ Ze vraagt om toestemming, want ik heb de sleutel van de hemelpoort. Ik zeg: ‘Ja hoor, kom maar.’ Terwijl ik het zeg, weet…
Eind april 1994 was ik in Duitsland aan het werk. Middenin de nacht werd ik gebeld in het hotel waar ik verbleef. Het was Hanneke die mij vertelde dat mijn broer Robert plotseling was overleden. Zo maar. Hij zwaaide naar…