Ik ben beteuterd.
Op mijn laatste bijdrage krijg ik nauwelijks sjoege,
terwijl dit onderwerp: seks en wat dies meer zij,
me een werkelijk interessant en spannend onderwerp leek.
Maar nee, er komt nauwelijks een reactie.
Dus of het bestaat gewoon niet meer omdat je er te oud voor bent,
óf het is te persoonlijk,
óf je vindt dat het niemand iets aangaat.
Of nog iets anders?
Maar ja, dat is dan toch ook de moeite van het communiceren waard?
Nu blijft het maar zo’n beetje in de lucht hangen.
Ik heb in elk geval geen ander onderwerp in petto na mijn laatste ontboezeming.
Dus: reageer alsjeblieft, laten we het prettig spannend houden.
Ha Hanneke,
Ik ben nu 67 jaar, seks speelt dus al zo’n 55 jaar een rol, daar valt van alles over te zeggen…. Seks ervaar ik als een groot en zeker geen gemakkelijk geschenk in mijn leven, al van kleins af aan weet ik dat ik door me bloot te geven en over te geven precies dat krijg wat het lastig maakt om te doen. In het zijn voor de overgave ben ik ‘ik’, een afgebakend persoon die iets wil, ook veel niet wil, een mening heeft (mijn wil geschiede), voor- en afkeuren heeft, een persoon die zichzelf als het centrum van de wereld ervaart. En dan ga ik de stroom in en treedt dat alles naar achteren, dat moment van loslaten is een besluit. Zeker nu, nu ik 67 ben, en niet meer zo centraal gedreven wordt door lust, is dat besluit een heilzame stap, want daarna wordt alles vloeibaar, zijn we in de stroom van het leven en komt de lust weer boven…… Twee mensen die niet meer jong en strak zijn, het is de werkelijkheid, die tegelijkertijd geen rol meer speelt als het spel begonnen is, en daarna, ja, het klopt wat je zegt: sta je de volgende dag zo prettig op. Is er zachtheid, intimiteit, het plezier nog voelbaar.
Waar ik verheugd over ben in jouw situatie Hanneke: het lijkt er op dat dit geheel van ervaren, samen zijn, los staat van geheugen, dat dit alles in je geest en in je lichaam aanwezig is. Denk je hier wel eens over, klopt dit, misschien ben ik te nieuwsgierig, je hebt er vast wat over te zeggen. Ik heb veel van je geleerd op dit terrein Hanneke, je was en bent een heldere en directe leraar op het terrein van lichaam en geest, van seks.
Lieve groet van Mieke.
Dag Hanneke, Fijn dat je zo open schrijft en ook over je dementie. Ikzelf van 1949 herken heel veel in de reacties en heb veel aan het joodse inzicht dat ” seks” bij het leven hoort en niet te scheiden is. Het Hebreeuwse woord liefhebben, achav,houdt de drie vormen van liefhebben in: God liefhebben, je vriend/in liefhebben en het lichaam liefhebben. De Griekse taal heeft er 3 woorden voor, agape, fileo en erao,agape de liefde voor God,fileo de liefde voor vriend/in en erao voor de lichamelijke liefde. En daar is het fout gegaan denk ik.
Ik heb een mooie verhandeling vanuit de joodse visie gelezen: op sjabbat avond is het goed ruimte en tijd te maken om een te worden. De eenwording staat ook voor de eenwording van God met de mens. Mooi beeld. Automatisch komt bij mij dan ook een gevoel voor heiligheid op en dus respect. Maar voordat alle negatieve gevoelens en gedachten uit het lichaamsgeheugen en uit je brein zijn, moet je elke keer dat zorgvuldig waarnemen,erkennen en transformeren naar vrijheid en vreugde, want dat is wat God voor ons wil. Ik heb nu het geluk, genade, na 8 jaren alleen te zijn geweest, dit proces weer mee te mogen maken. Ik ben er dankbaar voor. Ik wens dan ook ieder deze weg te blijven gaan in respect voor elkaar en er tijd voor te maken. Hanneke ik ben heel blij voor jouw lef. bedankt. Anna
Lieve Hanneke,
Als iemand begrip heeft voor de etherstilte die aanvankelijk volgde op jouw stukje over seks, ben ik het.
De vlammen slaan me uit bij het idee me op een openbaar forum
te uiten over dit onderwerp.
Ten overstaan van anonieme lezers met de billen bloot te gaan.
Binnen de intimiteit van gesprekken hierover met vriendinnen ligt dat duidelijk anders.
Dan probeer ik zo precies mogelijk te verwoorden welke rol seks in mijn huidige levensfase – 71 en alleengaand – speelt.
En geniet ik van wat die openheid over en weer ‘oplevert’.
Net zoals ik intens geniet van de openheid in de stukjes van jou en Hans.
Tegelijkertijd voel ik me tekort schieten omdat ik er niet of nauwelijks op reageer.
Jullie niet laat weten hoeveel dat geschrevene me doet.
Dus toen ik jouw stukje “beteuterd’ (wat een grappig, lang niet gehoord woord!) las, voelde ik me onmiddellijk aangesproken.
Lieve groeten,
Marion
Hoi Hanneke,
Ik moest lachen om jouw tekening bij deze tekst en raakte geïnspireerd. En daarna zapte ik snel weer weg in de digitale wereld, naar nieuws dat ik al ken of ging zoeken naar contacten die ik niet nodig heb.
Dat is toch een rare neiging?
Seks krijgt van mij te weinig aandacht. Druk druk druk, moe, “belangrijkere dingen” te doen, terwijl de hunkering er ook bijna altijd is. Misschien meer hunkering naar bevrediging dan naar contact en samenspel.
Ook een rare neiging. Stop.
Dankje voor de herinnering.
Muziektip: Jesus’ Blood Never Failed Me Yet, Gavin Bryars.
Groet van Frederik
Nou, Ik had wel willen reageren, maar durfde niet. Dus nu spring ik toch maar in het diepe. Ik vind als 68 jarige sex/vrijen nog steeds heel belangrijk, maar het heerlijke verlangen is wel minder dan vroeger, wat ik jammer vind, maar dat hoort bij -mijn- ouder worden. Ook vanwege het fysiek ouder worden moesten er andere vormen worden gezocht. Hoort er ook bij! Fijn is, dat het gevoel van intimiteit, genegenheid en een heerlijke etherisch/lichamelijke uitwisseling van energie, absoluut niet kwaliteit ingeboet heeft en dagenlang kan doorwerken in de harmonie tussen ons.
In de tijd dat ik in de 80er jaren bij het ITIP was, is er een opmerking geweest van jou Hanneke, waar ik nog steeds dankbaar voor ben en die voor mij een wereld van verschil heeft gemaakt in het kijken naar (mijn) sexualiteit.
‘Sex is onschuldig!’ Zei je. En dat had ik niet geleerd. Het was Of HoogHeilig of LaagBijde Gronds.
Ik zeg het nog regelmatig tegen mezelf als ik hier in Engeland tegen halfpornografische krantenfoto’s en -te- sexueel geklede teenagers moet aankijken. Sex op TV enz. lijkt steeds meer met macht over een ander te maken te hebben, maar mijn ervaring is dat het juist gaat over het afzien van macht.
Sex is onschuldig en ik hoef me er niet over te schamen. Misschien moet ik wel een beetje voorzichtig zijn met de kwetsbaarheid ervan, maar dat is iets anders dan schaamte.
Dank je wel Hanneke, voor je prachtige blog en je schattige tekeningen.
Lieve Hanneke,
Toen ik je titel “beteuterd” zag vroeg ik me gelijk af wat voor tekening daar bij zou passen.
Mijn nieuwsgierigheid werd gelijk beantwoord toen ik je blog opende.
Grapig. Verrassend. Dat vind ik nou echt leuk, dat ik die creatieve kant van je ook leer kennen.
Ik vind het op dit moment leuker om daar op te reageren dan op je blog over seks.
Maar blijf er vooral over schrijven. Laat je er niet door weerhouden dat je weinig reakties krijgt.
Liefs en groet Marian
Lieve Hanneke,
Schroom voel ik om op je/jullie blogs te reageren ( op facebook zit zo’n handige privé -berichten- mogelijkheid, als die hierop zat dan had ik al veel vaker gereageerd) Terwijl jij ( en Hans) wél je ziel en zaligheid deelt. Niet eerlijk eigenlijk . Ik vind het moedig en bijzonder dat je überhaupt veel deelt rondom de veranderingen die er plaats vinden door jouw dementie. Met mijn moeder is hetzelfde gaande, en ik zie de toenemende verwarring van haar, haar frustratie omdat ze haar zelfstandigheid moet opgeven- en oh wat een pit had en heeft ze- , maar ervaar ook meer directheid en verbinding en kan erg genieten van het haar nabij mogen en kunnen zijn.En ja hoe belangrijk is intimiteit, sex en hoe fijn als dat ondanks alles blijft stromen.. Goed dat dat gezegd wordt. en ja spannend dus! liefs, ‘Maria’
Lieve Hanneke,
Voor mij geldt dat ik dit onderwerp inderdaad te intiem en privé vind om te delen op een open forum.
In een persoonlijk gesprek met jou ligt dat anders.
Liefs,
Jozien
Dag Hanneke,
De paar jaar dat il jouw blog ken geniet ik van je stukjes. Ze hebben mijn kijk op dementie doen kantelen.
Vaak ben ik geraakt dat ondanks “de spaghetti in jouw hoofd” jouw helderheid en gevoel voor humor in tact blijven. En sinds je tekeningen meestuurde geldt dat ook voor jouw creativiteit.
Vanuit Frankrijk, waar ik zomers verblijf, mailde ik direct na lezing van jouw blog het volgende aan mijn geliefde:
Dag lief,
Hier schijnt de zon, maar ik ben nog niet buiten geweest. Ga dat zo wel doen.
Las net bijgaand stukje van Hanneke.
Dat biedt perspectief, dat dementeren in het hoofd zit en alles daaronder in tact blijft.
Wat een prachtige tekening erbij.
Hug, Theo
Dus ook zonder reacties weet jij velen te raken.
Groet, Theo
Dat je beteuterd bent door deze kleine respons snap ik heel goed, Hanneke. Zo’n belangwekkend onderwerp!
Hand eigen boezem: ik was benieuwd naar de reacties, bespeurde daarbij een vleugje voyeurisme, en was ook teleurgesteld. Maar zelf reageren was ver van mij. Ik reageer nooit op wat dan ook in het openbaar. En dan zéker niet over zo iets intiems als seks. Taboe en/want van groot belang. Levensbelang. Voor mij nog steeds, op mijn 67ste. Ik ben blij wanneer het, zoals nu, uit de buitenwereld binnenkomt, bijna bij toeval, ongezocht.
Dit is hoe ver ik nu kan gaan. Wie durft ook?