Vanochtend had ik medelijden met mijzelf. Een unicum, want dat gebeurt bijna nooit. Nee, echt niet. Maar vanochtend dus wel. Dat kwam door de films van de Spaanse regisseur Pedro Almodóvar. Tot twee weken geleden kende ik het werk van…

Het is nog vroeg. Ik ben net wakker. Hanneke ligt naast mij in het schemerdonker. Als je zo lang samen bent, weet je of de ander wakker is. Haar stem klinkt: ‘Waar zijn we?’ Ik zeg: ‘In Duitsland, in Jagdhaus.’…

Ik droomde verleden week dat ik in stilte bezig was de stad te verlaten. Ik deed dat in een klein gezelschap, geleid door een vrouw. Soms zijn dromen verrassend en confronterend, maar deze droom bevestigde goedmoedig wat ik eigenlijk al…

Het verhaal van rabbi Sussja van Hannopil en zijn vrouw blijft mij door het hoofd spelen. Al sinds ik in aflevering 10 schreef: Dankzij de pure intentie van de vrouw kunnen hoofd en hart samenkomen en kan de seksuele energie…

‘Om Gods wil, ik haat haar toch!’ ‘Juist daarmee voedt u haar!” ‘Ik vervloek haar tot in de uiterste afgrond van de hel, die haar vaderland is. Ik verafschuw, ik wurg, ik vermoord haar, als ik maar kon, als ik…

Maar als het een mens gelukt om over de brug van het leven naar de overkant te schrijden, dan is dat een geluk voor de wereld. Het is bijna meer dan dat haar de verlosser wordt geschonken. Er is slechts…

Ik beëindigde de vorige aflevering met een citaat van de Engelse schrijver Colin Wilson (1931-2013): …dat seksuele intensiteit een inzicht geeft dat even deugdelijk is als het mystieke visioen en veel makkelijker te bereiken; maar als men wil dat het…

Wanneer van de Boom van de kennis van goed en kwaad wordt gegeten, neemt schaamte het over van de onschuld en wordt de eenheid gebroken. En dan wordt dus het paradijs verlaten. Ik zeg ‘dus’, want waar dualiteit is, is…

Ik lees terug wat ik de afgelopen weken heb geschreven en zie dat ik ook nu weer drie hoofdlijnen volg: de lijn van de persoonlijke ervaring en herinneringen, de lijn van de traditie (de schriftelijk vastgelegde leer, zoals in mijn…

Vaak tegenwoordig, vaker in ieder geval dan een paar maanden geleden, weet Hanneke niet meer wie ik ben – niet zozeer wie ik ben als persoon als wel wie ik ben in relatie tot haar. Vooral ’s ochtends bij het…