Herinneringen beginnen, net zoals dromen, in het licht. Eerst is er het licht, dan komen de contouren en de vormen. Er zijn herinneringen, ze zijn zeldzaam, die zijn doorstraald met een helder licht, zo licht en zo helder dat er om te beginnen alleen maar puur geluk is en dat pas als de herinneringsprojector goed op gang komt daaruit een min of meer omlijnde gebeurtenis oprijst. Er zijn ook herinneringen, die, weer net zoals bij dromen het geval kan zijn, bijna geheel in het duister zijn gedompeld, nachtmerrieachtige herinneringen. Maar hoe donker een herinnering of een droom ook is, als je hem beschouwt, merk je dat het restje licht niet in het duister kan oplossen, terwijl het omgekeerde wel het geval is: het duister kan doorlicht worden en oplossen in het licht.
Dit is uiteindelijk ook het levenswerk dat we verrichten, bij onszelf en in de wereld om ons heen: het licht volgen, het duister doorlichten, tot verlichting komen, realiseren dat het licht het eerste en het laatste is. Ik zeg dat dit het grote werk is dat we verrichten, maar het is evenzeer waar dat dit het grote werk is dat het licht in ons, met ons verricht, en waarin wij meewerken of tegenstribbelen.
Terwijl het licht zo centraal staat in mijn leven, heeft het toch lang geduurd voordat ik het niet meer als een bij-wijze-van-spreken opvatte. Ik zag dat meester Van der Nol een lichte man was en ik zag dat het gelaat van mijn vader door zorgen was verduisterd, maar ik vatte dat niet letterlijk op. Ik geloofde niet dat er in mensen echt een licht schijnt, dat naar buiten straalt wanneer de persoon zich eraan toevertrouwt en er in zijn denken, woorden en daden doorgang aan verleent. Vooral via de ogen, die zoals men wel zegt de openingen van de ziel zijn. Ik zag het met mijn binnenste ogen, maar ik geloofde het niet. Mijn buitenste ogen hadden iets anders geleerd.
(wordt vervolgd)
Zonder mijn best te doen kan ik je hier helemaal volgen :-). Heel fijn, het ontsteekt weer licht in mij.
Bij licht moet ik denken aan een oud (Joods) verhaal dat gaat over de vraag waarom kruiden van oorsprong zo geneeskrachtig zijn. Dat komt, zo werd verteld, omdat zij ontstaan en gegroeid zijn op het licht van voor de schepping. En telkens als ik in de keuken kruiden schoonmaak en fijnhak en die diepe geur binnendringt moet ik hieraan denken. Het geeft betekenis aan mijn werk als kookster.
Ja Hans inderdaad. Het is echt waar dat het over ‘het licht’ gaat, en dat is niet alleen een geestelijk licht, maar het is ook het echte zonlicht. Mijn intuitie is dat dat twee manifestaties van het Diepste Licht zijn. Er is trouwens maar een licht. Het gewone zonlicht heeft mij een aantal malen geholpen om door een diep geestelijk donker dal heen te komen, door me een plotselinge bevrijdende gedachte en een warme koestering te zenden.
Vorig jaar rond deze tijd nog (de herfstevening wanneer de dagen korter worden dan de nachten) bemerkte ik, dat mijn korte termijn geheugen plotseling slechter werd. Dit jaar heb ik het nog niet gemerkt, maar ik ben ook veel buiten op dit moment.
Deze intuitie, dat gewoon zonlicht verbonden is met het geestelijke licht. Ja, zelfs geestelijk licht is en niet alleen invloed heeft op je stemming maar ook je geheugen en bewustzijn verheldert en verbetert, werd een aantal jaren geleden bevestigd door een boekje van Dolf Kohnstamm: Ik ben ik. De ontdekking van het zelf bij kleine kinderen. (de bezige bij isbn 90-234-0166-2. Het zonlicht speelde daar een grote rol in.
Ik geniet van je nieuwe serie: De meester en de leerling. Altijd opnieuw inspirerend.
Wat ontroerend Hans. Dit is waardoor ik steeds weer geraakt wordt: die open gelukmakende blik die sommige mensen hebben. Die ik vooral ervaar en voel wanneer ik mensen echt in de ogen kan kijken. Dan gebeurt er altijd iets bijzonders, alsof mijn hart een huppeltje krijgt.
En het meest bijzondere vind ik wanneer je oogkontakt met kinderen hebt, van babys tot oudere kinderen.
In de bijbel wordt het ook zo mooi gezegd: wanneer je ander in de ogen kijkt zie je de Eeuwige, God, Grote, of hoe je die ook wilt noemen.
Dank je wel Hans.