Verleden week had ik een retraite in mijn werkkamer. Het was heel prettig. De volgende dag werd ik ziek, griep, echte griep. Ik kreeg veel berichten, zag ik toen ik mijn e-mail raadpleegde, maar ik kon ze niet meer beantwoorden. Te ziek. Ik voelde mij nog even verantwoordelijk en besefte toen dat dit het was. Ik kon niet meer.
‘Tot zover,’ zei ik tegen mijzelf. Dat is mijn lijfspreuk. Tot zover. Met koorts in bed. Rusten in het stille punt. Ziek zijn is ook een sport.
Nu, een week later, ben ik redelijk opgeknapt. De holtes zitten nog vol, ik hoest nog flink en ik ben heel moe, maar ik heb zin om mij weer in de wereld te bewegen. Ik keek gisteren naar mijn e-mail en zag dat er veel brieven bij waren gekomen. Tijd om te gaan beantwoorden wat actueel is. Dacht ik. Ik nam mij voor daar maandag mee te beginnen. Dat is vandaag.
Maar het hoofdkantoor heeft andere plannen met mij, zo liet men mij via de nachtelijke buizenpost weten.
Ik droomde vannacht dat ik alleen door een stad liep – een stad als Den Haag, de stad waar ik ben geboren en getogen. Ik had goede zin en wilde een lange wandeling maken. Ik besloot tijdens de wandeling ook een winkel aan te doen, waar ik graag kom. Bij de winkel aangekomen, een hoog herenhuis, zonder een etalage (er wordt niet geadverteerd, je moet weten dat die winkel daar is, de deur in en de trap op), zag ik dat er boven achter de hoge ramen niet de volle verlichting brandde en de deur was dicht. Ik dacht: ‘Hoe kan dat nu? Is hij dan maandag én dinsdag dicht?’ Er hing niet een briefje op de deur, ook de openingstijden kon ik nergens vinden. ‘Dan kom ik later in de week wel terug,’ dacht ik, en ik vervolgde mijn wandeling. Ik had er zin in. Einde droom.
Bij het wakker worden drong het tot mij door dat ik in de droom meende dat het vandaag dinsdag was, terwijl het in werkelijkheid pas maandag was. Wacht eens even, ik wou de winkel alweer openen, maar zover is het nog niet. Ook morgen nog niet. Misschien verderop in de week. En toen dacht ik: ‘Maar ik plak wel een briefje op de deur.’
Hierbij.
Beterschap lieve Hans, take your time .Lieve groet óók aan Hanneke
Van harte beterschap Hans!
Lieve Hans, wanneer je, zoals jij nu, met humor over jouw griep kan praten word ik heel vrolijk van binnen. Je maakt deze donkere druilerige dag weer een heel stuk lichter. Wens je van harte een goed herstel toe. Warme groet voor jullie beiden. Lia Gunster-Schröter
Ziet er rustig en vredig uit, die lege stille werkkamer wachtend op zijn bewoner.
Zonder haast.
Wat een mooie droom, en nu even niets Hans. Rust lekker uit.
Lieve groet
Erica
Beterschap, Hans
Neem rustig je tijd. ’t Is een heftige. Deze heeft mij bijna 3 weken heel dichtbij mijn huisje gehouden.
We willen nog heel lang. Is tenslotte een marathon, geen sprint.
Wat een mooie droom, even helemaal niets. Wens je alle goeds. Lieve groet Erica
Ha Hans,
Een tip : een YouTube-filmpje dat blij en zeker beter maakt : “Alice Coltrane before John”.
Paul.
Wat een goede, praktische en humoristische droom en wat ontzettend aardig dat je een briefje op de deur hebt geplakt; beterschap!
Lieve Hans, neem gerust de tijd voor herstel.
De winkel kan pas open als hij open kan.
Van harte beterschap!
Lieve groet voor jullie beiden!
Lieve Hans, neem je tijd om te herstellen. De winkel kan pas open als hij open kan. Niet eerder.
Beterschap wens ik je.
Liefs voor jullie beiden!
Tine
Van harte beterschap Hans….rust aan xxx
Rust, beterschap, Hans.
Goed herstellen is heel belangrijk voor een oudere jongere!
En woensdag open met zelfbediening misschien? Korte stukjes met veel verwijzingen.
Liefs voor jullie beiden.
lieve Hans,
ik doe op afstand met je mee ; lijkt me voor mij ook een goed idee.
briefje op de denkbeeldige deur…Dicht..; tot nader order ..; Dicht om dichter bij mezelf te zijn ,
het vanbinnen te horen dichten wat mijn ziel me toe wil dichten
veel beterschap…
warme hartengroet Miomi
Lieve Hans,
Neem de tijd, Neem alle tijd die je nodig hebt en die je goed doet.
Lieve groet Marian
Dag Hans, alle rust en hersteltijd die nodig is toegewenst!
Beterschap