Hoewel ik de aanvechting regelmatig voel, is er toch geen werkelijke reden om bij de pakken neer te zitten, en dat ben ik ook niet van plan.
Van hieruit gezien is bij de pakken neerzitten een handeling met een bedoelde uitstraling, die eigenlijk betekent: ‘Nu moet jij iets doen dat ik niet kan’.
Een beetje zuchten hoort daarbij, ‘laat maar’ hoort daarbij, iets vragen aan je geliefde terwijl het je eigenlijk alleen om aandacht te doen is hoort daarbij.
Jeetje mina, wat bestaan er veel van die trucjes.
Gelukkig is er nu een blog waarop ik graag iets schrijf en waardoor ik dit kan vertellen.
Het is een grote uitdaging om aan deze glamour niet toe te geven, zelfs geen zuchtje!
Het is werkelijk inspirerend en zo ervaar ik het ook.
Soms slipt het er natuurlijk toch doorheen, maar het lukt aardig.
Ik bid iedere dag om aanwezig te mogen zijn en me te laten leiden,
en ik ervaar concreet dat ik word opgenomen en omhuld door iets dat groter is dan ik ben.
Dat geeft rust, een goed humeur,
en aandacht voor de ander.
ja dat herken ik wel … al die pakken waar ik bij neer kan gaan zitten, en soms, en soms ook wel een poosje vaker, bij zit te zitten. Die pakken groeien dan, ze houden van aandacht. Zucht.
En dan is er dat prachtige rakende gebed .. aanwezig zijn, leiding.
.. o ja, zo was het!
zo mooi en helder als je dat verwoord Hanneke, zo boordevol liefde
dankjewel, ook nu weer.
Ja, zo herkenbaar en zo subtiel in zijn werking, en het vraagt een grote alertheid om deze verleiding telkens weer bij mij zelf te doorzien.
dank en liefs,
Klaus
Aan iedereen die het maar horen wil vertel ik inmiddels over de ‘vriendschap’ die jij steeds weer opnieuw sluit met ‘jouw’ alzheimer….. ‘Mijn’ heldin ben je zo langzamerhand en bron van inspiratie; dank je wel!
Lieve Hanneke,
Het eerste wat ik dacht toen ik het las was:
Wat ben je toch ontzettend helder….. En eerlijk.
Dank je wel.
Liefs en groet Marian
O Hanneke wat heb je dit weer mooi verwoord. En wat herkenbaar. Ik zat er middenin . Al die trucs. Dat een ander het voor mij moet oplossen. In plaats in mijn kracht in de slachtofferrol. Wat een rot gevoel.
Juist vanuit kracht en vertrouwen ervaar ik hulp, dank hiervoor,
Lieve groet
Erica
Wat een mooi gebed Hanneke.
Dank je wel.
Ik kan ook heel goed bij de pakken neerzitten als niemand het ziet, en het dus niet gaat over manipulatie van iemand anders, die het beter voor me moet maken.
Wat helpt is het me realiseren, dat ‘bij de pakken neerzitten’ me alleen maar ellendiger laat voelen. Dus, dan donder ik de hele mismoedige situatie inclusief mijn zwarte gedachten erover, maar weer op mijn innerlijke ‘altaartje’. Alsjeblief God, of Moeder, of Universum. Dit is mijn offerande aan U, mijn gedoe. Sorry, maar ik weet er even geen raad mee. Ik vertrouw er echter op dat U het stukken beter weet dan ik. Geef me alsjeblief een goed idee, of, als er geen goede ideeen zijn, een ietsie pietsie vrede.
En dat geeft toch rust, ook al blijf ik voorlopig nog mismoedig. Maar daar geef ik dan maar zo weinig mogelijk aandacht aan en ga wat nuttigs doen.
Dag Hanneke,
wat helder, licht en mèt een praktisch advies.
Dankjewel, liefs xx