Een hardnekkig misverstand

Er is een wijd en zijd verbreid misverstand,
ook bij hen die erop gericht zijn in overeenstemming met het ‘hogere’ te leven. Namelijk dat het erom zou gaan om zonder belemmering, zonder fouten, zonder beperkingen te leven. Dit is een merkwaardig en hardnekkig misverstand

Volgens mij is het zo:
Hoe meer je je graag een licht wilt zijn,
hoe beter je zult moeten opletten dat je niet om je duistere kanten heengaat, maar die juist zo precies mogelijk leert kennen.
De juiste wens is dus eigenlijk dat je de Hoogste instantie, de Heer, het Leven, vraagt je beperking aan het licht te brengen.

In mijn ervaring krijg je, wanneer het donkere in het licht komt, vanzelf een duidelijk waarschuwingssignaal van binnen:
een benauwd gevoel, er klopt iets niet.

Hierdoor is de beperking de wereld niet uit, maar hij wordt wel goed voelbaar, en je kunt doordat je het nu goed voelt ook werkelijk belangstelling krijgen voor het effect dat je hiermee op een ander hebt.

Toch blijven we maar zoeken naar de beste truc, de beste leraar, de beste methode, die ons van wat we ‘onze problemen’ noemen afhelpt, zodat we moeiteloos door kunnen leven.
Deze neiging wordt heus niet minder hoor in deze tijd.
Steeds komen er weer nieuwe groepen en ideeën die pretenderen dat je nu echt voortaan van dat onaangename bevrijd zult worden en blijven.

Zo wordt nooit het onbekende uiterste van je gevraagd!