Goeiedag!
Het is alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb.
En ik probeer nu zo precies mogelijk te verwoorden hoe dat komt, en ook hoe het nu dan is.
Allereerst is het moeilijk schrijven omdat mijn linker elleboog gebroken is en mijn arm gespalkt is en ja, ik ben links dus dan ga je niet zo gauw aan een computer zitten schrijven. Dacht ik. Maar vandaag vind ik dat opeens onzin, ook wel omdat die zware linkerarm wat meer toegeeflijk aan het worden is, nu hij in de gaten begint te krijgen dat het nog wel een tijdje kan duren voordat hij weer vrij is.
En dat geldt ook voor mij.
Ik wilde eerst wachten totdat het helemaal over zou zijn, maar ik wil niet wachten tot ik een ons weeg, dus hup! Langzaam tikken, dat gaat best.
Eigenlijk is de Alzheimer zelf door dit alles op de achtergrond gekomen. Ik ben een gehandicapt persoon, dat gaat niet zo samen met praatjes, en ik heb vaak hulp nodig. Al is het alleen maar om me te kunnen aankleden.
Dat komt natuurlijk dan wel door diegene die Alzheimer heet, maar het is nu een ziekte van mij, die ik zoetje bij beetje incorporeer. En dat blijkt mogelijk te zijn.
Dit gebeurt er in de nabije toekomst:
Binnen een paar weken vanaf nu komt er een neurologisch onderzoek.
Als dat gebeurd is gaan wij terug naar de chirurg die mij helpt, en dat is in een ziekenhuis in Brabant. Dat is een supervrouw.
En dan zien we weer verder.
Waarschijnlijk een operatie, brrr., maar het is niet anders.
Hier in Zutphen heb ik trouwens prettige hulp van een man die mij fysiotherapie biedt,
wat wil zeggen dat hij de arme arm liefdevol aanraakt en langzaam laat bewegen.
Hij komt een aantal keren per week.
Ook heb ik een lieve zus die mijn teennagels knipt en mijn haar hennaat als ze hier komt.,
De mensen in ons geliefde café Camelot leven mee,
en natuurlijk: oh, wat heb ik toch een schat van een man.
Tot zover,
Wordt waarschijnlijk vervolgd!
Fijn Hanneke, weer een verhaal van je te lezen, zo helder en verhelderd met je tekening. Ik hoop dat die brave linkerarm, intussen mooi gerepareerd is door de superchirurg. En ik blijf je graag volgen, ook via maarten.
Lieve Hanneke,
Bedankt voor je heldere journaal en je geestige tekening. Heb je die werkelijk met rechts gemaakt? Super stijlvast hoor.
Je hebt nog wel even te stellen met deze handicap, zoveel is wel duidelijk.
Ik hoop, dat je het optimisme en de moed die uit je verslag spreken vaak op kunt brengen!
Alle liefs en voorspoed bij je herstel,
Petra
Wat fijn Hanneke, om weer een bericht van jou op je blog te lezen.
Een echt Hanneke bericht: luchtig, nuchter en duidelijk.
“Die arm die wat toegeeflijker wordt nu hij in de gaten begint te krijgen dat het nog wel even kan duren “voor dat hij weer vrij is.” Echt een arm van jou.
Fijn dat je zo’n fijne fysiotherapeut hebt. En andere lieve behulpzame mensen in je omgeving. Fijn dat je daar ook van genieten kunt.
Lieve groet, Janneke
Wat een heerlijke tekening! Daar knap ik van op! En ik hoop jijzelf ook.
Dag Hanneke,
Fijn om wat van je te horen.
Met al die hobbels die we tegenkomen, moeten we ons steeds weer opnieuw verhouden.
Dan is tekenen een lekkere vrije bezigheid.
Ach, ik wens je sterkte met je elleboog ; dat het maar mooi mag genezen.
Alle goeds, lieve groetjes Helmi
Lieve Hanneke,
Wat een verrassing om, na lange tijd, weer een stukje van jou aan te treffen.
Zelfs met vrolijke illustratie, getekend met je ‘verkeerde’ hand, naar ik aanneem.
Hoe is het mogelijk…? !
De ‘spirit’ die hieruit spreekt is onmiskenbaar JIJ.
Jij laat je niet bepalen door tegenslag.
Chapeau!
Lieve groet,
Marion
Hoi Hanneke,
Ja, heel erg fijn dat je zelf weer kan schrijven op de computer. Fijn om te lezen hoe je deze tijd ervaart.
Inderdaad, niet alleen zwaar maar ook helder en licht.
Links tekenen gaat je goed af. Ik wens je alle goeds toe.
Liefs en groet Marian
Lieve Hanneke,
Wat een verrassing om weer een stukje van jou aan te treffen.
Goed hoe je gewoon zegt hoe alles ervoor staat en het tegelijkertijd niet zwaar maakt. Fijn te lezen dat je toch weer iets kan doen met je arm en ik wens je het beste toe als je naar Brabant gaat. Ik begreep dat je arts daar de beste elleboogspecialist van Nederland is, dus je bent in goede handen!
Liefs
Hoi Han,
Wat een geestig, ontroerend, lief en licht stukje.
Zo is het ook steeds als we samen zijn, met of zonder nagelschaartje en henna.
En te gek tekeningetje weer!
Kus van je zus
Dat vind ik ook:-)
Dag Hanneke,
Wat een mooie beschrijving van hoe het nu voor je is. Hartverwarmend . Liefs!
Dag Hanneke,
Dank je wel voor je woorden. Ze doorstralen deze regenachtige tweede Pinksterdag met een moedige, opgewekte geest die eruit spreekt. Wat een prachtige tekening ook weer.
Veel sterkte met wat komen gaat en beterschap voor de arm,
Johanna