We zijn aan het wandelen in Zutphen. Een buitenwijk.
We lopen langs twee Marokkaanse jongens van een jaar of tien.
Ze houden ons staande.
De ene zegt tegen Hans: ‘Mijnheer, als ik iets in het Arabisch zeg, wilt u het me dan nazeggen?’
Hans zegt: ‘OK, maar dan moet je me daarna wel vertellen wat ik heb gezegd’. De jongens grinniken en beloven dat te zullen doen.
Hans is doof en hoort niet goed wat de jongen zegt en kan het dus ook niet nazeggen.
Dan richt de jongen zich tot mij en zegt iets in het Arabisch. Ik herhaal het totdat hij zegt dat het goed is. Dan zegt hij weer iets en ook dat herhaal ik.
Nadat ik het precies heb na weten te zeggen, geeft hij mij een hand en zegt:
“Gefeliciteerd, want u bent zojuist Moslim geworden.”
Wij beginnen te lachen.
En dan zegt hij: “Nee hoor, u hebt gezegd: ik speel voetbal”.
Zo hadden we even een heel leuk contact.
En ten slotte, bij het afscheid, worden er high hands uitgedeeld en krijgt Hans een compliment vanwege zijn schoenen.
Grapje op straat
Geplaatst in Hannekes Dagboek
Wat een leuke gebeurtenis, zoiets kleurt je dag.
Gisteravond tijdens een wandeling werd ik begroet door een hond, alles trilde en danste aan hem van plezier, ik werd er zo blij en vrolijk van (terwijl ik dat niet was op dat moment). De eigenaar vertelde dat het een echte mensenhond was, hij hield van mensen.
Erica
Ik zie het voor me! Heel grappig!
Humor, dat bindt ons.
Wat leuk, het leest als een moderne Carmiggelt!
Van die kleine fijne dingen die het leven maken. Heerlijk.
(En die schoenen, daar ben ik ook al een tijdje jaloers op…)