4 oktober 2013
Mijn eigenlijke denken komt bloot te liggen, veel prominenter dan voorheen omdat de censuur niet meer werkt. Die censuur is natuurlijk veel later ontstaan dan mijn eigen denken – ook al was dat dan van nu uit gezien nogal vroeg: toen ik zo’n vier, vijf jaar was, de leeftijd waarop het (voor mij) een teken van intelligentie was om gehoorzaam te zijn.
Maar het eigen denken is nooit weg geweest – het was veilig opgeborgen – en het openbaart zich nu dan ook in volle glorie zoals het toen was!
Zo komt het dan ook dat ik het nu veel vaker niet met iemand eens ben. Gewoon. Ik hoop van harte dat ik dit veel minder erg ga vinden dan toen, want nu hoort het erbij. Ik zou trouwens niet eens weten hoe ik het zou kunnen stoppen!
Ik wil het dus aangaan. Maar dat is wel even wennen.
Geef een reactie