Merkwaardig toch, dat zo´n ongeneeslijke kwaal mij ervan doordringt hoe anders mijn vermogen is dan ik altijd heb gedacht.
Het ware vermogen heeft namelijk helemaal niets van doen met ‘uit je hoofd leren’, ‘precies weten hoe het zit’, ‘ergens heel goed in zijn’, en ga zo maar door. En dat heb ik wel heel lang gedacht.
Ook al weten we dit eigenlijk best, toch willen we graag het laatste woord hebben, en dat is precies hetzelfde als het centrum willen zijn.
Het wordt mij nu overduidelijk hoe dom dat eigenlijk is.
En hoe overweldigend dus blijkbaar ook die neiging.
Nou is het echte wonder, dat ik er, zonder die neiging om nummer één te willen zijn, niet achter zou kunnen komen dat juist dit een grote vergissing is.
Je moet het dus niet weg wensen, want deze centrale vergissing is bij ons ingebouwd. Het is het begin van een waarlijk werkstuk.
En eigenlijk is het ook heel eenvoudig: hoe kan ik het centrum van de wereld zijn als alle anderen dat ook willen?
Hoe kan ik er in mijzelf achterkomen dat dit streven onzin is?
Wel, door om te beginnen te merken hoe gespannen ik dan ben, hoe ik ervoor vecht om gelijk te hebben, en vooral: wat een onaangenaam gevoel het is.
Als je dat erkent sta je opeens met lege handen.
Dat kan het begin zijn van de verplaatsing van je aandacht en het gaan waarderen van de staat van totale ontspanning en hier-zijn. Het meest natuurlijke dat er is.
Je wordt benieuwd naar de verschijnselen van je egocentrisme, en vooral ook naar het effect dat dit op de ander heeft – en je ziet hoe vanzelfsprekend dat altijd is geweest.
Daarmee begrijp je ook dat je dit niet van de ene op de andere dag zult kunnen veranderen.
Gelukkig krijg je er zelf last van als je zo op jezelf gericht bent.
Ik voel het in mijn maag, ik ervaar een waarschuwingssignaal in mijn lichaam, ik merk dat alleen mijn voorhoofd meedoet, en dat wil zeggen dat ik het werkelijk zal moeten loslaten.
Nu is de grote hulp in dit bestaan dat dit zich vooral voordoet in de verhouding met iemand om wie je echt geeft. Je innerlijke werkelijkheid wordt groter, je hoofd wordt onderdeel van je lichaam, en wat er in je gedachten niet klopt geeft kramp en onrust. Als je dat ongemak niet weg wilt hebben maar benieuwd bent naar wat het betekent, kan er juist uit het ongemak een nieuwe manier van zijn ontstaan, die veel dichterbij is.
Mijn ontdekking van de laatste tijd is dat er middenin mijn lichaam een plaats is waar ik heel precies kan merken of ik waarachtig ben. Net zoals er ook altijd een signaal is als je iets doet of zegt dat niet klopt.
Pas als je het dan bewust laat gaan, komt op diezelfde plaats tevoorschijn wat de bedoeling van binnenuit is. En dat is iets nieuws, echte inspiratie, die leidt tot ware intimiteit..
Mooi is dat eigenlijk, dat de natuur ons zo helpt om steeds meer in waarheid te zijn. En dus ook steeds meer lief te hebben.
Bijzonder dus ook Hanneke dat Alzheimer met al zijn nare kanten, innerlijke groei dus niet tegen houdt of wellicht zelfs innerlijke groei mee helpt verder tot stand te komen.
Volg jullie beider dagboeken al een tijdje met erg veel belangstelling en regelmatig ben ik ontroerd. “U kunt raak om schrijven mevrouw Korteweg!”.
Veel liefs van Pien
Lieve Hanneke,
Je woorden raken me. Ik heb al verschillende stukjes van je gelezen over dit onderwerp maar op een of andere manier heb je nu de woorden gekozen die bij mij anders binnen komen. Verder gaan.
Dank daarvoor.
liefs, Irma
lieve hanneke,
wat ben ik blij dat ik bij jou in de vrouwengroep zit !
bovenstaande komt iedere keer aan de orde
en langzaamaan beklijft het !
in liefde voor jou, corrie
Wat een mooie en rake beschrijving weer Hanneke.
In de Groep Midden van het Land bestuderen we op dit moment onze stralenpatronen. Voor mij is dat o.a. een persoonlijkheidsstraal 5 die door het fysieke lichaam (straal 3) werkt. En een 2e straal ziel die door het astrale lichaam (straal 4) werkt. Je beschrijving van het denkapparaat dat denkt dat hij weet hoe het zit en daar het laatste woord over wil hebben is zo herkenbaar. Maar ook dat ik, als ik goed oplet, er echt bij ben (niet vanuit het voorhoofd chakra) kan ervaren hoe dat spanning oproept in mijn lijf. En dat, als ik mij daarop concentreer, vanuit het bewustzijn dat het hoofd/ denkapparaat het niet weet, er vanzelf zicht ontstaat en de handelingen en woorden die nodig zijn gewoon komen.
Nogmaals, dank je wel voor de precieze wijze waarop je vertelt over jezelf en de spiegel die je me daarmee voorhoudt.
Lieve groet, Janneke
Ja, Heel mooi!!!
Beste Hanneke,
Op een paar details na, is dit precies, waar ik deze week mee bezig ben.
Ik weet dat mijn lichaam mij haarfijn vertelt wat het vraagt. Het geeft een hint naar waarachtigheid. Ik mag zelf kiezen of ik er naar luister. Helaas hebben wij veel afgeleerd, maar nu ben ik me er veel meer van bewust, of neem waar, wat mijn lichaam mij vertelt en worden de kwaaltjes meer vrienden, die gezien willen worden.
Ook neemt de wens toe, hier dieper op in te gaan en het niet meer te laten overschaduwen door beelden, aannames en wat een ego zo maar wat verzinnen kan.
Fantastisch dat we dit kunnen meemaken en delen. Het maakt me sterker. Dank je wel en veel
liefs Helmi
In waarheid zijn, mooi of lelijk, doet liefde ontstaan. Mooi stukje Hanneke. Mijn geheugen werkt heel anders nu ik ouder word, maar dat is voor mij ook hulp.