Onzin eigenlijk om te spreken over hulp van boven,
alsof die er ook weleens niet is.
Zelfs als je niet gelovig bent, dus Allah, God, Jezus niet als aanwezige hulp ervaart,
dan nog weet je volgens mij wel of je oprecht bent of niet.
Het probleem is natuurlijk dat je zo kunt gaan houden van dat gevoel dat je niet klopt, dat het je identiteit gaat worden. Zoals een kind spannend stout kan zijn. Toch lijkt me dat beter dan een braafheid die niet vanzelf van binnenuit komt. Dan ben je namelijk niet aan te spreken.
En voor een ander ook niet te pruimen.
De hulp van boven is precies hetzelfde als aanwezigheid zonder bijgedachten. Hier zijn. Vertrouwen op wat vanzelf in je opkomt. En dat precies volgen.
Een bepaalde spanning hoort daar altijd bij.
Dat wil ook zeggen dat je je niet aan een mening vasthoudt, dat je bereid bent wat iemand anders zegt toe te laten.
Het is hulp als iemand je laat weten wat voor effect je hebt. En als het waar is, zul je de tekenen daarvan kunnen thuisbrengen.
Ik vergeet veel in deze tijd, soms weet ik opeens iets ‘heel goeds’, en voordat ik het heb opgeschreven of gecommuniceerd is het ook weer weg.
En dat hele goede is dan niet eens zozeer tot behoud van de mensheid maar puur tot behoud van mijzelf.
Wie niet meer op het hoofd kan vertrouwen zoekt andere kenmerken van levend aanwezig zijn.
Wat waar, is wel even slikken voor me, maar je hebt me echt geraakt.
Lieve groet
Erica
Helder nu.
Hallo Hanneke.
En juist niet uit het hoofd maar gewoon levend aanwezig zijn is toch de mooiste wijze van levend aanwezig zijn.
Lieve groet.
Ina
Dit heel goede is gelukkig niet zo maar vergeten.
‘Zoals een kind spannend stout kan zijn.’ Die vergelijking snap ik niet. Niet als illustratie van de zin daarvoor over ‘houden van het gevoel dat je niet klopt’ . Hoe bedoel je dat Hanneke?
Hoi Arthur!
Ik bedoel dat het pleziertje van het stout zijn van een kind hetzelfde gevoel is als wanneer je nu iets doet dat eigenlijk niet hoort. Bijvoorbeeld over iemand kwaad spreken terwijl het lijkt alsof dat met een goede bedoeling gebeurt, maar ondertussen…
Dat is een soort kleine geheime kick.
Ik spreek uit ervaring.
Hanneke
De herkenbare waarheid van het dagelijks leven- groot en klein – blijft maar uit je stromen.
Wat een weldaad.