Leidraad (3)

Ik noem het mijn smaak en niet mijn geweten of het zicht. Het is een natuurlijke reactie van mijn lichaam, die ook ín mijn lichaam plaatsvindt. Zo helemaal niet verheven. Iets is onsmakelijk en iets anders smaakt naar meer. Dat is niet een mentaal proces, waarbij een richting wordt onderscheiden en vervolgens discipline wordt beoefend om die richting te volgen en geen energie te steken in dat andere, wat ook lokt maar eigenlijk niet klopt. Het is proeven.
Is dit mijn voedsel? Iemand zegt iets, ik lees iets, is het juist, ga ik links, ga ik rechts? Het is proeven. Ik hoor iemand een mening verkondigen, een arts schrijft een recept uit, mij wordt gevraagd hoe ik over euthanasie denk, moet Hanneke niet naar de dagbehandeling, wat doe ik met mijn geld? Ik proef het.

Hierbij is de smaak van water ijkpunt. De smaak van water, de meest onpersoonlijke smaak en aan alle mensen bekend. De helderheid, op zich zonder kleur, het voortgaande onpeilbare, de directe lessing van de dorst. De smaak van water – zoals ik vroeger als kind in de zomer het huis in rende, naar de keuken, daar de kraan opendraaide, wachtte tot het water koud was en het dan uit mijn handen dronk. Dat water, voordat je er thee mee zet en het in de wasmachine functioneel wordt.
Het water neemt alle kleuren en alle smaken aan, allemaal niets mis mee, als achter alle schuim en kleur, ik dat heldere water kan blijven proeven.

*

Ik heb geen antwoorden en ik leer geen antwoorden. Er zijn geen definitieve antwoorden op de grote vragen. Alle moraal is voorlopig.
Daar sta je, daar sta ik, drink je de beker, die jouw beker is? Het levende water in alles?

Als ik toch iets aanraad, Is het dit: laat je niet verdoven door de argumenten van de betweters, die alles in tweeën verdelen. Laat hen voor wat zij zijn. Zij gaan niet jouw weg. Niemand gaat die behalve jij.
Er is slechts dit leven, waarin jij een tijdlang dit puntje van bewustzijn bent. Betty, jij bent opgenomen hierin en toch apart, niemand die weet wat jou te doen staat, Goddank. Er is niemand die kan bepalen hoe jij moet zijn in die grote vraag waarin jij je bevindt. Ook voor jou is er niemand die dat kan bepalen, Maarten, en voor jou, Wouter, en voor jou, Mieke, Victorine, Richard, Nel, Ronald, Paul. En al die andere namen, al die vele namen, ontmoetingen op de weg. Namen die geboren worden, namen die afscheid nemen, namen die heengaan. Niemand die weet wat jij in Zijn Naam moet doen, kunt doen, zult doen. Het is een geheim. Het is jouw geheim. Het is jouw vrijheid. Proef het.
Volg de eenvoud. Drink het heldere water. In eenvoud. Zeg ik. Tegen jou en jullie, tegen mijzelf. Meer weet ik even niet. Maar dit weet ik.