Liefdesdaad

LIEFDESDAAD
Voor Wouter Langeler

Hanneke zegt: ‘Een heleboel mensen geloven niet in God, maar kennen ze dit dan niet? Dit was toch een heel goed goddelijk idee?!’ Met dit bedoelde zij de liefdesdaad. Let wel: niet zozeer de daad als wel de liefdesdaad – juist die combinatie van verrukking, hormonale gedrevenheid en totaal aanwezig zijn waardoor alle afgescheidenheid wordt opgeheven en uit twee één wordt.

Ik ben het met haar eens. Het is een voortreffelijk idee. Hoe kom je erop? Eerst maak je van één twee, zodat er afgescheiden tegengestelde individuen ontstaan, rijp voor eenzaamheid en angst en allerlei andere soorten van ellende, en dan bouw je de mogelijkheid in van extatische samenkomst, waarin de lichamen in een gemeenschappelijke trilling worden gebracht en de apartheid van stof en geest, van ik en de ander, in ieder geval even kan worden opgeheven. Alles is vanzelf, in ieder geval op dat ene moment dat geen moment is. Een samenkomst in liefde, helderheid, gelukzaligheid, waarmee zowel het voortbestaan van de soort als de unieke geestelijke weg is gediend.

Prachtig, dat God zich vergeet in het lichaam, zich herinnert, zich beweegt binnen het lichaam en daar zoekt naar God, buiten zich, om zich in liefde te verenigen.
Dat is de liefdesdaad.

Hierin lost alle verleden op.