Nog een toelichting op het voorafgaande.
Ik leg nu de nadruk op het hart, maar ik heb niets tegen het hoofd. Ik prijs mij gelukkig met mijn intelligentie en mijn vermogen om te overzien en lijnen uit te stippelen. Het hoofd is niet minderwaardig en niet slecht. Nee, het hoofd wordt pas ondeugdelijk wanneer hoofd en hart gescheiden zijn. Dan gaat het hoofd ratelen, het wordt angstig en argwanend en verliest zich in illusies. Het wil de dienst blijven uitmaken, en alles wat het hart vraagt wordt dan een gevaar.
Daar, waar het hoofd de dienst wil blijven uitmaken, ontstaat het typische lijden van de mens – het lijden dat het gevolg is van afweer en controlezucht. Wij mensen krijgen hiervoor de rekening gepresenteerd, individueel en collectief in toenemende mate.
Er zijn natuurlijke patronen, zoals er nerven zijn in het hout, zoals een stroom zich een weg vindt naar de zee. Patronen die in de wereld van ruimte en tijd onder alles door naar eenheid leiden, naar beleving van NU en verbinding in NU.
Het hart is geneigd om de natuurlijke patronen te volgen en daarmee samen te vallen. Het hoofd kan het hart hierbij helpen, want het hoofd heeft het vermogen om te overzien en het is thuis in tijd en ruimte. Het hoofd kan vormen maken waar het hart in kan wonen.
Ik kan na zo’n 12 jaar alzheimer nog steeds met Hanneke van hart tot hart spreken en samenzijn. Niet altijd, maar wel bijna iedere dag. Ik vind dat een groot geschenk.
Dit, het hartscontact, begint zelden bij haar, maar als ik mij openstel en mij naar haar toe beweeg, komt zij mij meestal graag tegemoet. Ik merk dan hoezeer zij hunkert naar contact en, zoals ik het noem, waarheid voorbij de begrippen. Zij heeft de woorden niet meer vrij tot haar beschikking, maar haar gevoel is vrij en stroomt mij tegemoet. Als het ware meegenomen door ons gevoelscontact kan ik dan soms de woorden vinden waardoor we beiden worden opgewekt, omdat ze uitdrukken wat ons verbindt, niet alleen voorbij de begrippen, maar ook voorbij de pijn en de dofheid en de angst voor wat allemaal mogelijk is.
Deze contacten van het hart zijn een vorm van gezamenlijke meditatie. Een meditatie van hart tot hart, waarin wij beseffen en beleven dat onze ups en downs, al die stemmingen en voorstellingen, het harde werken, het onbegrijpelijke, het nachtelijk wakker zijn, gebeuren binnen onmetelijke eenheid en liefde. Het is onze meditatie en tegelijkertijd is het een gezamenlijk gebed, een dankgebed voor alles wat wij met elkaar hebben mogen beleven en nog steeds beleven. In alle verlorenheid en vermoeidheid toch twee frisse blaadjes aan dezelfde boom die elkaar aankijken en herkennen – en in de herkenning beleven dat we deel uitmaken van dezelfde boom.
Daar ben ik dan weer uitgekomen bij mijn thema van de laatste tijd: lotsverbondenheid.
Waarbij ik mij steeds meer afvraag: is dat wat ik lotsverbondenheid noem wel zo kenmerkend voor mijn verhouding met Hanneke?
Is het niet ‘gewoon’ mededogen. Natuurlijk mededogen dat bij ieder levend wezen een andere vorm aanneemt?
(het onderzoek gaat door – wordt vervolgd dus weer)
Zo mooi weer en als altijd eenvoudig verhelderend.
Hans, weet je nog dat we in de Haagse binnenstad de Cineac hadden met bovenin de pui een lichtkrant of reclame.
Wat zou ik die graag terug willen met jouw tekst: ‘Het hoofd kan vormen maken waar het hart in kan wonen’ erop. Prachtige waarheid.
Dankjewel.
Dag Hans,
Door je woorden:
Er ontstaat in mij ruimte wanneer het woord ‘lotsverbondenheid’ zich mag oplossen en van een betekenis wordt ontdaan. Hoeveel houvast woorden mij ook bieden, door jouw woorden ontvouwde mijn levensruimte zich in veilige grenzeloosheid.
Ik zeg niks nieuws, maar zoals ik jullie een beetje heb leren kennen, lijkt het mij ‘gewoon’ liefde die in al die jaren goed is gevoed en waar nu de vruchten van geplukt worden. Een voorrecht ook.
Ik werd ook verrast door no. 6 en kan no. 5 niet vinden.
Hallo Johanna, Ik hoor van meer mensen dat ze nr. 5 niet hebben gelezen en ook niet kunnen vinden. Je kunt via het archief al mijn oude blogs vinden en lezen, je komt daar door boven in het menu op ‘Hans’ weblog’ te klikken. Je kunt ook eenvoudig bij Lotsverbondenheid 5 komen door vanuit Lotsverbondenheid 6 omlaag te gaan tot onder ‘(het onderzoek gaat door – wordt vervolgd dus weer)’ waar je ‘Lotsverbondenheid (5)’ ziet staan. Als je daarop klikt kom je in 5. Laat het alsjeblieft even weten als het niet lukt, want het is mogelijk dat er ergens een fout in is geslopen. Hartelijke groet, Hans
Dank je, ik heb het gevonden onderaan (6) zoals je al schreef.
Misschien is het meer lotsverbondenheid EN liefdevolle mededogen… zeker zou jij anders voor haar en jezelf kunnen beslissen maar je bent een mens vol hoop en mededogen zoals ik je begrijp zonder dat je het eenzijdig wilt zien. Fijn om jouw gedachten en gevoelens mee te mogen lezen. Wat je ook doet of besluit je wordt er geen beter mens door maar je wilt iets vol-brengen. Ik ken ook andere verhalen waarbij de partner ergens anders verzorgd wordt en opbloeit bv door alle activiteiten die aangeboden worden. Maar dan mag je wel van Geluk spreken.
Ik weet niet wat ik zelf zou willen…
Geniet vanuit het hart van elkaar.
Lotsverbondenheid of mededogen zo diepgaand en eerlijk verwoord dat ik mij beperkt voel in mijn besef en wijsheid… maar daarom zo blij dat ik het lezen mag. Dank!
Hartelijk dan , ook Daniela.
In Januari heb ik een.paar keer p.w. gezocht naar nr 5 van deze cyclus , daar keek in naar uit.
Zonet werd ik verrast door nr.6. is /was er geen nr 5?
Zeker was er een nr. 5 – een kleine week geleden.
Dag Hans, heb nr 5 gevonden en gelezen.
Hartelijk dank en geleerd dat ik beter moet kijken om te zien