Mij wordt de laatste tijd gevraagd hoe mijn dag er nu uitziet, wat ik precies doe op zo’n dag. Dat wordt mij natuurlijk ook gevraagd omdat mensen die van mij houden graag willen weten wat ik nog wel en niet kan.
Ik vind dat een boeiende vraag. Ik moet er wel even over nadenken of het echt interessante informatie is. Is het geen egotrip? Maar aan de andere kant: ik vertel er wel graag over.
Dus hier komt dan zo’n dag:
Ik slaap tamelijk goed.
Hans en ik liggen prettig en intiem samen in een lekker breed bed.
De ochtend gaat als volgt:
Zodra ik wakker ben, tussen 8 en 9, doe ik mijn Hebreeuwse ochtendgebed.
Daarna drinken we samen koffie. We praten wat. We hebben altijd wel iets te bespreken. Alles gaat rustig aan.
Dan doe ik een half uur yoga, en vervolgens lees ik in de Thora het gedeelte voor die dag.
Ik ontbijt alleen (Hans zit dan al te schrijven).
Vaak ga ik vervolgens wat boodschappen doen,
en dat betekent een prettig wandelingetje naar de Spittaalstraat,
waar een heel grote, goede en vriendelijke biologische winkel is.
Soms doen we dat samen.
Vervolgens lees ik wat of zit ik zoals nu voor mijn computer
om naar het nieuws te kijken en, als ik die heb, post te beantwoorden.
Meestal maak ik ’s middags een lichte maaltijd klaar, soep en/of een salade.
’s Middags slaap ik bijna altijd een klein uur, een lichte siësta.
’s Avonds gaan we vaak uit. Zutphen in.
Dat is het in een notendop. Met allerlei variaties natuurlijk. Zo doe ik het.
Als ik mijn reactie nog een lees, merk ik dat het een waarde oordeel van mij is, pijnlijk maar waar, volgens mij is er geen gebruik aanwijzing hoe je met beperkingen omgaat (zou wel makkelijk zijn) maar zo werkt het niet, is mijn ervaring.
Lieve groet
Erica
Hanneke als ik zo jouw dag lees, is dat heel intiem, mooi, en relax. Wat mij bezig houd is de vraag hoe ga je om met je beperkingen. Mijn zoon kan niet lopen door de ziekte van Lyme, als ik aan hem vraag hoe het is gaat het altijd goed. Gelijktijdig heb ik iemand in mijn naaste omgeving die alleen maar over haar ziekte kan praten.Is dat onwetendheid?Het lijken net 2 uitersten. Ligt de waarheid in het midden, of is het gewoon een waarde oordeel van mij.Ik vind jou net als mijn zoon moedig en sterk, daar heb ik diep respect voor.
Lieve groet
Erica
Dat klinkt als fijn, met een prettig tempo!