Onder dienstbaarheid versta ik het geven van een creatieve bijdrage aan het grotere geheel. Iemand die dienstbaar is neemt die functie in, waar hij zijn essentie maximaal kan uitdrukken en waar hij dus maximaal op zijn plaats is. Elke denkbare functie kan zo in het teken van dienstbaarheid staan. Een slager die respect heeft voor dieren en eerbied voor dood en leven is evenzeer dienstbaar als een architect die woonvormen schept waarbinnen mensen tot hun recht kunnen komen.
Om het nog eens anders te zeggen: dienstbaarheid is het scheppende vermogen van de mens dat gereinigd is van egocentrisme.
Ik zie de mens als een creatief wezen, dat alles wil kennen, alles wil ontdekken en alles wil beleven. Op zijn ontdekkingsreis maakt hij, juist omdat hij zo creatief is en het leven zélf wil ontdekken, ook fouten – hij raakt verstrikt in het oneigenlijke, verliest zich in zijn spiegeling en jaagt na wat geen vervulling geeft. Zo raakt hij gehecht aan handelingen, emoties en gedachten die hem uiteindelijk nooit kunnen bevredigen. Hij tracht als het ware zijn dorst te lessen met zeewater, waardoor hij nog meer dorst krijgt, waardoor hij nog meer zeewater drinkt, waardoor, et cetera.
Dit alles echter wordt opgeheven wanneer hij de weg vindt uit zijn persoonlijke doolhof. Ja, het gaat nog een slag verder, want de fouten blijken materiaal te zijn voor het kunstwerk dat hij maakt: zijn leven. De ervaring van de hel blijkt, wanneer je er niet meer in verstrikt bent en je er niet meer aan hecht, een verrijking van de hemel te zijn.
Grote kunstenaars doordringen het duister met hun lichtkracht en laten het uitwaaieren in alle kleuren van de regenboog. Zulke kunstenaars zijn wij stuk voor stuk. De een doet er wat langer over dan de ander om zijn meesterwerk te presenteren, maar wij hebben allemaal dit vermogen om ons niet te laten weerhouden door het duister – het duister van buiten, het duister van binnen – en het te doorleven tot het einde van de nacht. Wij allemaal hebben het vermogen de hel niet te mijden, maar het verdwalen en het lijden mee te nemen in ons werk, dat wij aanbieden, steeds weer blijven aanbieden.
Dank je wel voor deze duidelijke boodschap Hans.
“Dienstbaarheid is het scheppende vermogen van de mens dat gereinigd is van egocentrisme”. Ofwel, het is er gewoon als je niet steeds in de (buiten)spiegel kijkt. Als je stopt met het schouwende denken.
Zoals je een tijdje geleden in de Bijbel groep zei: “het hart van het kruis is een roos.” De bloem herkennen in alles wat is. Ware kunst.
Janneke
wat n inspirerend begin van deze dag, mijn hartelijke dank voor deze woorden, shanti ( en voor alle andere )
Prachtig Hans! Wat een waardevol kunstwerk!
Ben.