Terug van weg

Dat is lang geleden!
Even denken hoe dat ook alweer komt.
Nou, allereerst omdat ik twee weken op Ibiza bij mijn zusje en haar man heb doorgebracht.
En dan schrijf ik so wie so niet. Maar zeker zou ik dan niet over Alzheimer geschreven hebben, want het deed zich nagenoeg niet voor, ik was het eigenlijk zelfs vergeten.
Andere omgeving, prachtig landschap, mooi weer, en alsmaar wandel-uitjes en lekker ergens zitten en swingende muziek en strand en warmte, en een heel lieve en zorgzame zus en een heel lieve en zorgzame zwager.

Alleen bij het vertrek raakte ik behoorlijk in de war, omdat je dan door zo´n ding moet waar je van alles even moet afgeven, ook mijn bril dus, en dat ging me wat te ver. Toen begaf ook mijn gezonde verstand het een tijdje en raakte ik buiten zinnen. Zo heftig gebeurde dat vroeger niet, dan spartelde ik wel tegen maar ik bleef erbij. Terugkijkend schrok ik ervan hoe gemakkelijk dat dan kan optreden.
Maar het alleen vliegen ging gewoon net zoals vroeger. En natuurlijk werd ik opgehaald door mijn lieve schat.

Dus nu ben ik hier thuis en het is gewoon goed. Dat ik iets heb merk ik vooral aan ´het erwtensoepgevoel´, een lichamelijk nare gewaarwording waarvan het moeilijk vrij blijven is.
En o ja, mijn neiging om overal meteen bovenop te zitten en alles precies te willen weten.

Dat is trouwens wel interessant voor mensen die in Alzheimer geïnteresseerd zijn: in mijn ervaring worden de trekjes die er altijd al waren sterk uitvergroot en als je niet oplet nemen ze het over. Wat dan het beste helpt – en dit is dus ook een tip aan Alzheimers – is om eraan te denken hoe naar het voor de ander is als je zo doet. En je er rekenschap van te geven hoeveel de ander ervoor over heeft om met zo iemand als jij vriendelijk en goedgeefs om te gaan.
Want oh oh oh, wat is die Alzheimer ontzettend egocentrisch!