Vannacht had ik een droom.
In mijn droom was er een jonge man die al een paar dagen een schaal met water bij zich droeg. Het was een experiment. Wat hij precies wilde uitzoeken, wist ik niet, hij was daar zwijgzaam over, maar ik begreep dat hij zich afvroeg of het water wezenlijk zou veranderen wanneer hij het alleen maar bij zich droeg, zonder zich er op enige wijze mee te bemoeien.
Ik vond het een interessant experiment. Vooral de stille toewijding van de man – het doorgaan zonder enig fanatisme, het onschuldige benieuwd zijn – raakte mij. Ik vond het mooi om te zien, aantrekkelijk ook. Ik wilde wel met hem bevriend zijn, ook al was hij zoveel jonger dat hij mijn kleinzoon kon zijn.
Toen deed ik, zonder enige bedoeling, iets met de schaal met water van de jongeman. Ik voegde er iets aan toe. De man zei: ‘Wat doe je nou? Nu is mijn experiment verstoord.’
‘Dat hoeft niet,’ zei ik, ‘want ik deed het zonder enige bedoeling. Ik ben gewoon omgeving.’
De man overwoog hetgeen ik had gezegd. ‘Het is mogelijk,’ zei hij. Hij nam mij niets kwalijk. Het was gebeurd, zoals de wind kan opsteken.
Bij de volgende ontmoeting legden we de hoofden dicht tegen elkaar aan. Onze handen raakten elkaar. Ik vertelde hem: ‘Dadelijk ga ik naar de rivier en dan zoek ik daar een eendje dat geen vader en geen moeder meer heeft, dat gebeurt soms, dan zijn ze dood gegaan, opgegeten door een rat, of verdwaald. Ik pak het eendje, neem hem op en doe hem in een grote emmer die ik heb gevuld met water uit de rivier. Ik zorg voor hem tot hij groot is en ik hem weer in de rivier kan terugzetten. En weet je hoe ik hem noem? Ik noem hem Spettertje.’
Dat was de droom.
Wat een serene en liefdevolle droom Hans.
Wat mij raakt is dat je zegt: …ik deed het zonder enige bedoeling. Ik ben gewoon omgeving.
zonder enige bedoeling zijn. hm, dat is het.
Wat een serene en liefdevolle droom, Hans
Wat mij ook raakt is de zin: want ik deed dit zonder enige bedoeling. Ik ben gewoon omgeving.
Onze bedoelingen, ook de goede, komen zo dikwijls voort uit een soort van bemoeizucht om iets aan de situatie te willen veranderen.
Wie oren heeft, die hore. Zoiets.
Prachtig hoe je het leeg laat.
‘Dat was de droom’.
Totaal geen bekeringsdrift
Geen uitleg, maar verhaal.
En je gunt ieder in jouw droom zijn eigen verhaal.
Ongelooflijk mooi.
Mooie droom, Hans. Of het water nu stil staat of in beweging wordt gebracht, of het stroomt of in een emmertje wordt gedaan, het doet er eigenlijk niet toe. Het gaat om vertrouwen en stille toewijding, om liefde en vriendschap, om aanvaarding en intimiteit, om zorg voor het jonge eendje totdat het op zichzelf kan staan. Dat is wat je ons de laatste jaren meer dan ooit voorleeft. Het ontroert me en ik ben je dankbaar daarvoor. Joan
hhahahah, heerlijk, alle eendjes heten vanaf nu Spettertje!!! LovYou
Wat een heerlijke droom, ik word er blij van. Dank daarvoor Hans.
Erica