Vrienden (3)

Volkomen verschillend en toch gelijk, zo zijn mijn vriend Martien en ik. Ik vertelde er iets over in de eerste aflevering van deze serie over vriendschap. We herkenden elkaar als zoekers, zoekers naar eenheid en vrede, dat was de basis en het was ook de eerste klik. Onze wegen bleken verschillend te zijn. Maar wij beiden zeggen: ik volg in mijn bestaan het licht, zo ga ik mijn weg. Op deze verschillende wegen zijn we in doorgaande dialoog, zodat hart en hoofd ingezet kunnen worden ten behoeve van het grotere geheel.

Ik zei dat Martien soms hard in botsing kwam met de bedding van het bestaan. Dat is misschien wat te abstract. Ik zal het meer concreet maken door een voorval te vertellen uit de tijd dat we elkaar net kenden. Het is nu een geestige anekdote (toen was het minder grappig) met een verrassende afloop. Het is ook een anekdote over schijn en werkelijkheid en Werkelijkheid.
Het was maart 1975. Amsterdam. Op het hoogtepunt van de Nieuwmarktrellen.
Martien zat met een oudere Amerikaanse hippie een joint te roken. Vanwaar zij zaten keken zij uit op een slagveld. De krakers en hun medestanders verdedigden de huizen die gesloopt zouden worden, ze gooiden met stenen en met alles wat beschikbaar was, de politie ging er hard in. Het was een hopeloze strijd, iedereen wist dat, maar de woede was groot, er was te veel over de hoofden van de mensen heen beslist.
Martien en de oudere Amerikaanse hippie zaten op een bankje, net buiten het strijdgebied. Martien, aardig stoned, beschouwde het strijdveld en sprak: ‘It’s all Maya.’ Zijn metgezel, ook opgenomen in vredige beschouwing, antwoordde: ‘But it got a touch of reality.’
Goed aangevoeld. Even later renden er twee politiemannen op hen toe, hielden mijn vriend aan en voerden hem geboeid af. De Amerikaanse hippie lieten ze ongemoeid. Martien werd er ten onrechte van beschuldigd dat hij met stenen had gegooid. Hij zat 26 dagen gevangen en werd toen vrijgelaten, omdat hij de rechter wist te overtuigen van zijn onschuld.

26 dagen, dat is lang wanneer je niet weet hoelang je in de cel moet blijven. Martien had in die tijd alle gelegenheid om zich te bezinnen op ‘Maya’ en ‘Reality’, schijn en werkelijkheid.
Hij schreef op mijn aanraden vanuit de gevangenis een brief aan mijn leermeester Reinoud Van Vlissingen, waarin hij vertelde dat hij zich onrechtvaardig behandeld voelde en aan de andere kant bijna iedere nacht zijn lichaam verliet en in lucide dromen in prachtige landschappen totale vrede beleefde.
Van Vlissingen schreef terug: ‘Weet dat alles wat je nu beleeft jouw schepping is en weet dat je vrij bent zodra je dat bekent en erkent.’
Martien herinnert zich: ‘Toen ik die brief had gelezen, viel een enorme last van me af en huilde ik van blijdschap. Tien minuten later kwam de cipier mijn cel binnen en zei dat ik mijn spullen moest pakken, dat ik vrij was… Die eerste stappen buiten waren de mooiste ooit. Vrijheid van binnen en van buiten waren één, Maya was voor een dag voor de waarheid en eenheid geweken.’

*

Wat ik heel leuk aan Martien vind is dat hij altijd dingen aan het ontdekken is. Zo lang als ik hem ken is er altijd wel iets nieuws, iets modern technisch ook, waar hij mee bezig is. Aurabrillen, hersengolven, bewustzijnsverruimende stoffen, voedingssupplementen, kwantummechanica, de meest geavanceerde e-bike, noem maar op. Het laatste jaar staat AI, de mogelijkheden die kunstmatige intelligentie voor hem als schrijver, musicus en therapeut biedt, bovenaan de lijst, maar vergis je niet, het is nog altijd een interessant gegeven dat je je gezondheid in een vriescel kunt opvijzelen en dat je je brein via klankschalen en geavanceerde glimmende apparaten kunt laten rusten in gelukzaligheid.

Dat klinkt misschien allemaal nogal veel, maar zo is hij. Iemand anders verzamelt postzegels, hij verzamelt ideeën, bij voorkeur ideeën die een andere kijk op de werkelijkheid geven. En hij zet die ideeën steeds weer om in hulp voor de mensen die hij bijstaat.
Zo vertelde hij mij een tijdje geleden dat hij nu Kunstmatige Intelligentie gebruikte om de reis die hij met zijn patiënten maakt in lied en tekst om te zetten. Zodat hun weg van bevrijding, de struikeling, de doorgang die ze gevonden hadden, bezongen werd en ook steeds opnieuw door hen beluisterd kon worden. Hij was verrast door het effect. De mensen vertelden hem dat ze diep ontroerd raakten als ze luisterden naar de song die Martien in samenwerking met hen en AI had gemaakt. De muziek doordrong met de woorden de conceptualiserende afdekkingslaag en raakte hen direct in het hart – in de heilige ruimte van het hart.

Ik vond het een mooi en origineel idee, een echt Martien-idee, dat prima aansloot bij zijn therapeutische werkwijze. En toen stuurde hij mij dit bericht: Hoi Hans, ik kwam op je blog een zo goed gedicht van je tegen dat ik daar een song van moest maken. Als je het goed vindt ga ik er nog een paar maken omdat jouw gedichten en blogs me zeer inspireren en ik denk anderen ook die zich met het thema alzheimer bezighouden.
Hij voegde de song erbij. Hij had al eerder gedichten van mij op muziek gezet, dat vond ik leuke experimenten, maar nu had het een ander effect. Ik had het gedicht geschreven rond deze tijd een jaar geleden. Het was een afscheidsgedicht – een treurzang en een erkenning van verlies, een erkenning ook van de diamanten werkelijkheid die sterker is dan alle verlies en alle vergankelijkheid. Ik leef in deze maand weer naar haar laatste dagen toe, 20 maart is het een jaar geleden dat zij overleed.
De woorden en de muziek kwamen met grote kracht binnen. Alsof ik opeens daar naakt in de muziek stond. Ik voelde het, voorbij begrip, in de heilige ruimte van het hart. Wat het gevoel nog verhevigde was dat ik hoorde dat Martien zijn eigen stem had gebruikt. De stem van mijn vriend sprak de woorden die ik van binnen had gehoord, zodat ik ze nu als van een ander kon horen.

Ziehier de link naar het gedicht dat door Martien op muziek is gezet: https://www.dropbox.com/scl/fi/64qprqiljy9uwfdq8wjst/Hier-is-na-de-donder.mp4?rlkey=0s2bdesxa4056z5r8m1pcgr26&dl=0 Dit is het adres van zijn site https://www.hartspraak.com/.

(wordt vervolgd)