Zorg dat je leven je lief is (4)

Ik maak van de gelegenheid gebruik om je erop attent te maken dat er weer een lezing van mij is verwerkt tot podcast: https://soundcloud.com/user-518823183/verslaving. De podcast is ook via Spotify te beluisteren (zoeken op: De Korte Weg).  In deze podcast ga ik n.a.v. een van de centrale gebeurtenissen uit de joodse Bijbel in op de patronen van gehechtheid en verslaving en de mogelijke bevrijding daaruit.

Hanneke. Als ik de lezing lees, hoor ik haar spreken. Ziehier het eerste deel.

*

Ik ben heel ontroerd, want ieder gezicht hier ken ik. Ja, misschien één of twee niet, die meegenomen zijn zal ik maar zeggen. Ik ken alle gezichten maar ik weet de namen niet. Van een heleboel wel, maar sommige niet. Ik ken dat gezicht, dat gezicht en dat gezicht. En het waren hartelijke ontmoetingen. Dat had ik niet verwacht. Ik had niet verwacht dat ik zoveel mensen zou zien die ik intiem ken. Ik weet niet waarom ik het niet had verwacht. Ik dacht honderd mensen, dat is een abstract begrip. Als het nu afgelopen zou zijn zou ik het één grote verrassing vinden dat alle mensen hier gekomen zijn om afscheid van mij te nemen.

Nou, ik ga voorlezen wat ik heb opgeschreven om te vertellen. Ik hoop wel dat het van toepassing is. Want ik heb het geschreven voor mensen die een beetje vreemdeling zijn.

Hanneke in de pauze in gesprek met vriend Richard

Het begint zo:
Ik heb in de loop van de tijd veel lezingen gehouden en dit zal nu de laatste zijn. Lezingen, waarover dan, vroeg Hans, toen ik hem dat liet lezen. En toen heb ik erbij geschreven: over seksualiteit, over de chakra’s, over de stralen, over overdracht, over vrij je bewegen, over al die dingen heb ik altijd gesproken en er zullen er wel meer zijn maar dat kwam dus in me op. Ik moest even terugdenken, waar ging het ook alweer altijd over? Ik weet dat het over ontmoeting gaat en over wat je in de weg zit om te ontmoeten, maar ik wist niet meer de thema’s.
Waar ik nog steeds veel van houd zijn de chakra’s en de stralen, ook omdat het zo goed klopt allemaal. Maar dit zal dus de laatste zijn.

Zodra ik een gezichtspunt had waarvan ik meende dat het nieuw was of inspirerend, een gezichtspunt dat ik vooral in de intieme verhouding met mijn man had opgedaan, omdat daarin nu eenmaal alles aan het licht komt, wilde ik dat gezichtspunt uitdragen. Ik was steeds aan het ontdekken eigenlijk altijd. En maakte er een lezing van en werkte er mee in de groepen die ik deed.
En nu is dus mijn eindconclusie: zorg ervoor dat je leven je lief is. Want dat is de titel van deze lezing, deze voordracht. Dan heb je twee vliegen in één klap: wat je in de weg zit om aanwezig te zijn ruim je op en je leven wordt je lief. Dus wat je in de weg zit om aanwezig te zijn, zodra je zo leeft dat je leven je lief is, merk je wat je in de weg zit en als je dat niet aan een ander toekent en ook niet aan jezelf eigenlijk, maar dat je het ziet als dat je in de weg zit dan ruim je dat op. En je leven wordt je lief.
Dit is voor iedereen weggelegd. Als je leven je lief is, neem je aan wat je in de weg zit om ontspannen aanwezig te zijn. Je wenst het dus niet weg, je neemt het juist op. Je doet precies het tegenovergestelde van wat je persoonlijkheid zou willen. Dat gaat niet vanzelf. Het is zowel opgave als mogelijkheid. Zo is je levensweg.

Ik ga er dus van uit dat je leven je eigenlijk lief is. En dat er werk te verrichten is om dat besef te krijgen. Dat vind ik zo ontroerend. Dus laten we maar even zeggen: de lieve Heer heeft ervoor gezorgd dat het werk dat door jou te verrichten valt om te beseffen dat het leven je lief is, dat dat precies het werk is wat je te doen hebt om helemaal aanwezig te zijn. Dat vind ik fantastisch. Dat er werk te verrichten valt om dat besef te krijgen, meer nog dan krijgen, om het te laten groeien. Zo gezegd is alles wat je in de weg zit om ontspannen aanwezig te zijn informatie.
Dit vereist toelichting. Het gaat er niet alleen om om uit de weg te ruimen, maar om werkelijk te zien wat je in de weg zit. Want als je het opneemt, is het vruchtbaar. En dat noem ik de omkering van het licht. Er zit je iets in de weg, je kan kritiek hebben op mensen en dat moet eruit. Nee, het moet opgenomen worden in de liefde en dan wordt het opeens vruchtbaar. Dat noem ik de omkering van het licht. Het wil opgenomen worden.

Nu neem ik mezelf als voorbeeld. Jullie weten waarschijnlijk wel dat ik alzheimer heb. Ik was het even vergeten, Hans. Toen je net begon over wat ik heb, dacht ik: o ja! Maar het is wel waar.
Het is een eigenaardige ziekte. Hij staat erom bekend dat je dingen niet meer weet, je pakt met je rechterhand je linkerkopje en weet ik allemaal. Maar wat niet zo bekend is en wat ik nu dus merk, omdat ik het heb, is: ik ben met grote kracht het middelpunt. En voor ik het weet gedraag ik me ook zo. Het draait om mij. En dat is alzheimer ook. Dat zal dus waarschijnlijk wel gelden voor meer mensen die Alzheimer hebben, want waarom zou ik daar een uitzondering in zijn. Ik ben de enige die bestaat en dat is belangrijk. En als ik dat kopje nu wil hebben, dan moet ik dat kopje nu hebben. En als je me dat niet geeft, ja…, rot dan maar op. Dat is alzheimer, dat is wat opwelt. Dus het wordt altijd geassocieerd met vergeetachtigheid, maar dit aspect ervan is heel erg belangrijk. Voor ik het weet gedraag ik me dus ook zo. Maar ondertussen is het wel de persoonlijkheid.
Ikzelf ben nog steeds aanwezig, ik sla namelijk gade wat er gebeurt. En ik ben erop aan te spreken. Niet op dat ik vergeet, maar wel op dat dwingende.

(wordt vervolgd)